Bireysel ve Kurumsal Danışmanlık Hizmetleri

“Hayat, kendimizi kandırmadan sürdürebildiğimiz fantezilerimizdir.” — Adam Phillips, On Kissing, Tickling and Being Bored   “Çocuk oyun oynar; çünkü gerçeklik onun henüz taşıyabileceğinden fazladır.” — Winnicott, Playing and Reality Bu yazı, ‘bir gün fantezisi’ olarak adlandırdığım özgün bir psikodinamik yapıyı paylaşma ve açıklama çabasıdır.. Bir Gün Büyüyünce... Bir çocuğun yaşadığı sıkışmalara, çaresizliklere ya da acılara dayanma biçimi, çoğu zaman “bir gün” söylemiyle kurulur. “Bir gün büyüyünce… ya...

Yaşadıkların, yitmeyecekler - yaşayacaklar. Bir şeyleri yaşamışsan, gerçekten yaşamışsan, onları yitiremezsin artık - istesen bile: istemesen bile; yaşar artık onlar... Yaşadıklarınsın..  -Oruç Aruoba   İnsan, kayıpları karşısında acı çeker. Sevdiği birini, bir manzarayı, bir mevsimi, gençliğini ya da güzel bir anıyı geride bırakmak zorunda kaldığında, buna direnir. Yaşamın geçici olduğu bilgisi kimimiz için yaşamla hüzün dolu bir ilişki kurmamıza sebep olabiliyor. Güzelliğe duyduğumuz hayranlığa gölge düşürebiliyor. Bazen...

Sevdiğiniz bir yemeği sipariş ettiğiniz o anı, yeni bir yer görmek için çıktığınız yolcuğu ya da bir oyun oynarken kazanmaya yaklaştığınız o anı düşünün. Her birinde farklı seviyelerde de olsa bir haz deneyimi hatırlarsınız. Beynimiz, hayatta kalmaya yönelik aldığımız aksiyonlarda “ödül ve motivasyon hormonu olan dopamini” salgılayarak bize ödüllendirilme deneyimi yaşatır. Hayatta kalma aksiyonları, modern dünyada bolca çeşitlendirilebilirken ilk aklımıza gelenler arasında beslenme, cinsel davranış, fiziksel aktivite, egzersiz, güvenlik ara...